Misschien is mijn blogschrijving niets minder dan een poging mezelf te digiTaliseren en zodoende mijn lichaam af te schaffen.
Het zou zomaar kunnen zijn dat mijn blogs een ervaring van taal zijn die niet meer afhankelijk is van mijn lichaam, levend of dood, voortbestaand na mijn dode lichaam of niet.
Eindelijk heeft mijn geest een eigen leven. Het lichaam bestaat nog wel, en wie weet zelfs nog langer dan mijn geest. Maar ik heb het gedacht en gezegd, en dat telt ook.
dinsdag 5 september 2017
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dit is geen provocatie
Filosofen zijn er om ons uit te dagen. Het resultaat is wel vaak dat ze aan de kant staan van de goedkope uitdagers, de fascisten. Ze dagen ...
-
Wat te doen met onze directies? Ik heb er in mijn korte onderwijsloopbaan niet erg goede ervaringen mee. Bij de eerste verzuchtte ik dat ik ...
-
Het voelt nu raar als ik iets lees over Rusland. Moet ik over Rusland nadenken omdat ik daar in het verleden over heb gelezen en geschreven?...
-
Jij bent de baas! zegt een collega weleens tegen mij als er iets misgaat. Het is inderdaad wel van belang in onze cultuur dat je een beetje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten