Persoonlijkheid

Hugo Borst en Mart Smeets geven misschien een tikkie inzicht in hoe dat werkt, persoonlijkheid.
Het belangrijkste element is het sociale. Het is de ander die moet zien hoe verrassend, origineel en waar de opmerkingen van Hugo zijn. En het gaat niet alleen om opmerkingen, ook de manier waarop Hugo kijkt en met de tekkel speelt.

In tweede instantie (maar is niet elke tweede instantie ook en meer nog een eerste instantie die alleen maar later ontdekt wordt maar er altijd al was?) is het gedrag van Hugo alleen maar spel. De ander weet dat, hij wist het steeds al. Maar tot op zekere hoogte maakt dat niet uit. We willen dat het assortiment van commentatoren en studiomannetjes wordt uitgebreid met persoonlijkheden. Ze zorgen voor dieptewerking, suggestie van meer en hoger, zonder dat we gebonden worden aan dat meer en hoger.

(v)eer

Mooie show van Diederik van Vleuten. Mooie lofzang op die Engelse geliefden die hun geliefden in de loopgraven wisten en geen lintje kregen.

Ik kon niet nalaten te denken aan Stefan Brijs die de witte veren herdenkt die de Engelse meiden staken in de kleren van de jongens die weigerden te gaan.

Zou het ertoe doen dat Brijs een Belg is? Met het schuldgevoel van Van Vleuten dat we de oorlog in weerwil van onszelf, door blind toeval, aan ons hebben zien voorbijgaan?

Nee, Van Vleuten is evenals de meisjes maar een schakel. Het gaat om het publiek, om ons, die langzaam het verleden opeten, mogen we soms iets laten liggen, voor zometeen, altijd nog iets te gaan, onze sporen trekkend, met geleg?