Filosofen zijn er om ons uit te dagen. Het resultaat is wel vaak dat ze aan de kant staan van de goedkope uitdagers, de fascisten. Ze dagen ons uit, Baudet en Wilders, dat klopt, maar niet met diepe gedachten. Lang heb ik dit probleem, de ononderscheidbaarheid van onze uitdagers, een beetje verdoezeld. Nu begint het me te irriteren. Wellicht een teken dat de filosofen (en wie weet dus ook de fascisten) hun werk goed hebben gedaan. Ik heb er geen moeite mee om mijn reactie op hun (wiens?) rekening te zetten. De tribunalen gaan er wel komen, vroeg of laat, en ik begin alvast mijn verdediging.
Wij filosofen kunnen altijd terugvallen op Socrates. Wat had hij een slimme verdediging. Zou hij de goden niet erkennen? Raar, want Apollo zelf liet zeggen dat hij de slimste van allemaal was. En dat tegen zijn aanklagers die bij de democraten hoorden! Zo leek het of Socrates zich tegen de democraten verdedigde. Maar dat toch ook weer niet, hij kon dat verkopen als de horzel die de democratie stak en uit de luie sluimer wekte. Hij passeerde de democratie, maar wel aan de andere kant, hij was ineens de ultrademocraat.
Wij filosofen, ik hoor het me zeggen, alsof ik me beken tot Apollo en zijn orakels. Zolang niemand je snapt kun je voor heilig doorgaan, dus zorg dat ze je niet snappen. Het wordt tijd om me los te maken van dat zootje ultrademocraten en na te denken over een gewonere democratie. Terugkijkend op mijn schrijfsels durf ik te beweren dat ik niemand heb geprovoceerd, ik heb je in je sluimer gelaten. Niets mooier dan een slapend kind, en nu ik dit schrijf is het vrijdagavond, het begin van de Sjabbat, een tijd van nietsdoen en studie die nog heiliger is dan die van de provocatie.
Stel je voor dat je naar een orakel gaat, of naar de sportwedstrijden die daar gaande waren, of naar de sjoel, of waar dan ook. De burgeroorlog zou even niet plaatsvinden, Rafah zou niet bestormd worden. Het is misschien nog steeds mogelijk dat we ineens de voordelen zien van de honderdjarige slaap, het lopen door een tuin, het bespelen van de piano, het schrijven van een risicoloze blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten