Jij en ik, we moeten even met elkaar praten. Er is het nodige gebeurd, we zijn weg van Facebook, en hier en daar hebben we Whatsapp ingewisseld voor Signal. Ik dacht dat ik mijn gedachten kon neerleggen hier op LinkedIn. Maar jij bent er ook nog. Je kunt me wegscrollen natuurlijk, maar wat blijft is het gesprek in mezelf. Waarom zou ik posten op Linkedin?
Het moet daar op een of andere manier met je werk te maken hebben. Er worden dingen van je werk gemeld, er worden evenementen aangekondigd, er worden diploma's gehaald. Er zijn ex-leerlingen van mij die toch al niet op Facebook zaten maar wel dus hier. Ze hebben het contact met mij nog niet (allemaal) verbroken en verwachten dus iets van mij, misschien iets kleins, bijna niets, maar toch.
Bij mij is er altijd iets filosofisch in het spel, iets meta-achtigs (denk nou bij meta niet meteen aan Zuckerberg, meta is Grieks voor erbij of erna). Hier is dat mijn move om een gesprek met jou aan te gaan wat misschien wel meer een gesprek met mezelf is. Dat is nou eenmaal filosofie, een gesprek met de ander wat je ook met jezelf kunt voeren, want ik is een ander, ik ben in gesprek met mezelf naar het model van mijn gesprek met jou.
Hier stel ik mezelf de vraag hoe ik kan passen bij jouw verwachtingen. Op LinkedIn verwacht je iets over het werk van jou of mij. Het moet iets zijn wat kan worden geliked bij voorkeur, zodat iedereen ziet dat mijn melding aandacht verdient. Schuif je door naar dat meta, dan is dat op zichzelf al iets wat niet past. En omdat ik dat ook wel weet, en deze tekst hier toch post, is dit een PROVOCATIE. Nu las ik zojuist bij een briljante en respectabele filosoof (Patočka) dat Socrates niet provoceerde, maar dat zijn bestaan als Socrates wel een provocatie was. Hij kon er zelf ook niets aan doen. Doordat hij nu eenmaal een filosoof was, provoceerde hij puur doordat hij er was, doordat hij Socrates was.
Die tijden zijn voorbij. De provocatie laten we aan de trumps, de leiders die dat nu eenmaal nodig hebben. Ik wil je graag ontzien, geruststellen, ik hoop dat mijn leven en hoe ik ben een geruststellende uitwerking op je heeft. Maar ik hoop ook dat je begrijpt dat ik dat niet helemaal in de hand heb. Ik lees zo graag Plato en zijn bewonderaars (Patočka of Agamben) dat ik er een tik van meekrijg, en dat verklaart mede waarom ik hier misschien niet goed pas, ook al wil ik zo graag aansluiten bij wat hier op LinkedIn gebeurt.
Ik heb mezelf weer eens vastgepraat. Als ik zo graag wil passen bij LinkedIn, waarom praat ik dan op een manier die hier niet helemaal gebruikelijk is? Misschien kan ik het goedmaken door een paar links te noemen met mijn werk. Zodat we ons gesprek samen in geruststellende harmonie kunnen afsluiten.
Link nummero een. Socrates is het model voor de leraar. Dat geldt zeker voor de humanisten, maar hij heeft ook het een en ander gemeenschappelijk met Jezus en zelfs Mohammed. Hij probeert te doorgronden waarom de goden iets over hem zeggen, dat hij de meest wijze van allen is, en onderzoekt hoe dat kan kloppen. Wijze les: wijsheid is dat je niets weet. Ben je docent, dan behoor je niets te weten, of je weet gewoon dat je niets weet. Weten is meer iets voor de god.
Tweede link. Ik krijg tegenwoordig mails dat mensen op zoek zijn naar mijn vaardigheden. Dat zijn uitspraken van vrienden of andere mensen die het goed met me voorhebben (en ik met hen), die hebben gezegd dat ik dit of dat kan. Ik heb werkelijk geen idee waarom die mensen graag willen weten wat ik kan. Heeft het iets te maken met mijn beheersing van talen, of de baantjes die ik heb gehad? Zijn die mensen headhunters? Mensen, ik ben al getrouwd en heb al een baan, het is zinloos om te weten wat ik kan, zoek niet langer. Wat ik kan, beoordelen mijn afdelingsleiders op school, en als ze niet tevreden zijn sturen ze me maar weg.
Derde link. Soms praat ik met mensen, collega's of vrienden, die graag iets willen met inhoud. Ze zijn het soms zat om te praten over hoe de zaken georganiseerd moeten worden, over leerling zus en zo. Inhoud kan daar natuurlijk wel mee te maken hebben, maar meestal bedoel je daar iets anders mee. Inhoud is een interessant gesprek dat ergens over gaat, waar je niets van weet (zie link 1) en waar je niets van kunt (link 2). Het zijn soms flarden van gesprekken, want ineens zie je dat je als de wiedeweerga naar je les moet, shit, alweer te laat.
Het wachten is op een leider die orde schept in dit LinkedIn, en vaststelt wat er wel en niet op hoort. Iets in mij verlangt ernaar om eruit te worden geschopt. Eindelijk helderheid. Laten we het zakelijk houden.
(Deze blog ga ik zometeen posten op LinkedIn.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten