We don't need no education

Roger Waters besluit, omdat zijn vrouw dat zegt, opnieuw een Tour te doen, en wel over The Wall. Alleen moet het wat minder koude oorlog worden, zegt hij, en wat minder Pink Floyd. Het moet wat meer fundamenteel filosofisch worden.

Het ging destijds (1979) eigenlijk niet over de leraar. De leraren zeiden destijds tegen hem: hou je mond! Was hij leraar geweest, dan had hij tegen een puberleerling gezegd: kom, laten we er eens over praten. Dat vindt Waters erg belangrijk.

Kinderen zeggen wel dat ze geen behoefte hebben aan onderwijs, maar het is beter voor hen als ze dat wel krijgen, dat is kort gezegd de visie van Waters. Zijn opvoeding: een groot spektakel, publiek dat ademloos toekijkt, en zelf doorstomen naar de toptien van veelverdieners.

Ja, we kunnen er wel cynisch over doen, maar het leert ons zeker iets over onderwijs. Het is de fascinatie waarin de instemming in Schwebe wordt gehouden. Gesprek, genot, intimidatie, consumptie, alles wordt dichtgesmeerd doordat het wordt opengehouden, en opengehouden doordat het wordt dichtgesmeerd.

Waters: 'Het was in 1979 de eerste keer dat ik een tekst schreef waarin bakstenen iets helemaal afsloten. Daarna zou ik dat nog een aantal malen doen.'