De taal rondom dit fenomeen blijft vanouds ronken, bij voor- en tegenstanders. Zou dit met het fenomeen zelf te maken hebben? Wordt de taal, en met name een taal met stijl, overbodig wanneer we de dingen rechtstreeks kunnen benoemen, dat wil zeggen plat en overdreven?
Maurice de Hond kent in elk geval één ding dat niet tot de 21st century skills zal behoren. Het leren van krulletters.
Moeilijk in te schatten op welke ontwikkelingen De Hond met zijn uitspraak vooruitloopt. Zal het leren van krulletters binnenkort definitief tot het verleden behoren? Zijn de tegenstanders van de iPadschool nu definitief ontmaskerd als verdedigers van het leren van krulletters?
Het zou ook kunnen dat De Hond hier zoiets als stijl herintroduceert. Na de definitieve triomf van het typen waren we enkele decennia geleden ineens getuige van de invoering van de stilus, een pennetje dat je hielp om een touch screen preciezer te bedienen. (De stilus herinnert aan de Romeinse stift bij het wasbordje.)
Even later behoorden de krulletters tot de standaard fonts.
Geleidelijk zullen alle uitvindingen die het leven stijlvol maakten opnieuw worden uitgevonden. Maar dan zonder skill. Je hebt geen skills meer nodig als de iPad alles onmiddellijk binnen bereik brengt.
In de kunst, sport en aan de universiteit wordt alvast vooruitgelopen op de herwaardering van het werk. We willen aan het werk het afzien afzien.
Achter die feiten loopt De Hond aan. Wij kunnen, zolang we de PVV niet willen steunen, niet anders dan hém weer volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten