Privé is het privaat, in wezen is elk stukje privé een privaat. Het is een plek waar je je even kunt terugtrekken om de strijd aan te gaan met de bacteriën en virussen. Die komen graag naar het privaat omdat er daar zoveel te eten is. Het privéleven heeft zich in Engeland ontwikkeld vanuit het toilet. En in de roman The Circle van Dave Eggers is de wc de plaats waar niet mag worden gefilmd, waar je even niet in verbinding met het net staat. Precies daarom is het ook de plek waar een revolte zou kunnen ontstaan.
De essentie van het privéleven is de politiek. Die politiek heeft soms behoefte aan plekken die ontoegankelijk zijn voor de openbaarheid, waar besluiten kunnen worden voorbereid. Maar om het beleid uit te voeren moet de politiek zelf wel toegang hebben tot alle plekken. Daarom bestaat er voor de politiek, de ideale politiek, geen privéleven.
Niemand die dat zo goed begreep als Rousseau. Hij keert zich tegen het eigendom omdat de kern van de politiek de herschepping van het volk is volgens zijn eigen wil. De volonté de tous is uiteindelijk niets anders dan de volonté generale. Tegelijk moet deze politiek gecreëerd worden vanuit een eenzame plaats, de weg van de eenzame wandelaar. Die eenzame wandelaar is Rousseau zelf. Hij schrijft zijn leven op, alles wat hij meemaakt, en publiceert dat. Zo wordt hij het model voor ons, voor ons in onze individualiteit en ons toebehoren aan de gemeenschap.
Ook deze blog dankt zijn bestaan aan de eenzaamheid en creativiteit van Rousseau. Ik druk me hier uit als individu en wordt idealiter gelezen door iedereen. Maar in de praktijk valt dat meestal tegen. Er zijn enkele lezers. Toch vormen die lezers idealiter de voorhoede van een totale gemeenschap. Het privéblog is dus een voorstadium van een algemene wet waarin de gemeenschap zichzelf uitdrukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten