Er is iets niet-metamorfoseachtigs aan de metamorfosen van Ovidius. Meestal veranderen zijn personages in een steen of een plant. Daarna bewegen ze dus niet meer. Het zijn dus 'ultieme metamorfosen', zegt mijn dochter vlak voor haar laatste examen, dat gaat over de 'fatale verlangens' in de Metamorfosen van Ovidius. Ze voelt tintelingen in haar buik, niet voor dit examen, maar voor de tijd erna, wanneer ze wordt bevrijd uit het steenachtige bestaan op school ("een rots in de branding", zo typeerde ooit haar leraar Latijn haar rust in de drukke klas) .
Mijn blogs heeft ze gemetamorfiseerd in een 'Afdruk' die ik voor mijn verjaardag kreeg. Daar liggen ze dan, die Blogs. Een monument!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dit is geen provocatie
Filosofen zijn er om ons uit te dagen. Het resultaat is wel vaak dat ze aan de kant staan van de goedkope uitdagers, de fascisten. Ze dagen ...
-
Wat te doen met onze directies? Ik heb er in mijn korte onderwijsloopbaan niet erg goede ervaringen mee. Bij de eerste verzuchtte ik dat ik ...
-
Het voelt nu raar als ik iets lees over Rusland. Moet ik over Rusland nadenken omdat ik daar in het verleden over heb gelezen en geschreven?...
-
Voorspellingen zijn extra leuk achteraf. Je weet hoe het afloopt en verkneukelt je over de voorspellers die moeten zeggen of Cavendish kans ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten