dinsdag 21 november 2023

De drie erren

Het was zeker mijn bedoeling om op d'r Frans van os te stemmen. Nu zitten we aan de vooravond van de verkiezingen en de peilingen maken duidelijk dat PvdA/Groen Links nu slechts een van de vier partijen is die nog in het spel zijn. Dat wil zeggen: drie rechtse partijen die scoren op migratie die samen vele keren meer stemmen hebben dan de enige linkse partij die nog leek mee te tellen.

Een paar opmerkingen. De eerste is dat ik nog steeds veel sympathie voel voor Frans, omdat hij net als ik in zijn hart voor Roda JC is. De tweede dat Frans uit Europa komt, een land waar ondanks alle blokkades en complexiteiten nog meer toekomstgerichte macht vanuit gaat dan van voorhoedeland Nederland. De derde is dat hoop vaak het meest intens is bij mensen die in een hopeloze positie zitten. Denk aan de christenen, of aan Mandela.

Daarna sla ik aan het rekenen, wat een burger, toch deel van de soeverein van ons land, wel moet doen. De burger moet het meer doen dan Maurice de Hond, en meer dan toekomstig première Yesilgöz. Zij representeren ons, en daarom moeten we niet alleen ons hart en ons belang laten spreken, maar ook onze berekende inschatting van wat het morgen gaat worden en hoe we daarop vooruitlopend kunnen bijsturen.

Als Frans het dus gaat afleggen tegen een overmacht moeten we ons als burger herdefiniëren. Misschien nog één keer een luid signaal afgeven - dus toch maar stemmen op Frans - maar daarna, zoals nu al te voorzien is, ons terugtrekken en overdenken hoe het gaat in onze wereld. Hoe kan het dat zoveel autocraten zoveel instemming krijgen? Hoe kunnen we politiek subject zijn in een wereld waarin de autocraten de overhand krijgen?

We gaan nu al de diverse opties overdenken: capitulatie, verzet, distantiëring. Mijn stem gaat naar Frans, maar daarna komt het belangrijkste: een minimum aan luciditeit nastreven. Hoe kunnen we nog burger zijn zonder in te teren op transparantie, luciditeit, wijsheid? Hoe kunnen we dansen rond de kern van onszelf als politiek volwassenen? Eerst geef ik mijn stem, daarna neem ik de afstand die nodig is om niet meer (direct of indirect) mijn steun te geven aan een Regering die Rijkdom en Ressentiment dient.



2 opmerkingen:

  1. Beste Anton, een prachtig stemadvies geef je hier. Wat zou het toch geweldig zijn als jouw oproep wijd verbreid werd door ons land. Want overal grijns Yesilgöz mij tegemoet en ik houd er serieus rekening mee dat Wilders in de regering komt. Het kan nog erger, maar dit is al genant genoeg. Ik vraag me de laatste tijd af hoe het toch komt dat de meeste Nederlanders rechts stemmen. Daar ben ik nog lang niet over uitgedacht. Maar nu hoop ik samen met jou op een wonder. Als het linkse blok de grootste partij wordt, dan is het toch nog een feest van de democratie. Ik hoop het van harte. Groet van Martien (vriend van Anton)

    BeantwoordenVerwijderen

Dit is geen provocatie

Filosofen zijn er om ons uit te dagen. Het resultaat is wel vaak dat ze aan de kant staan van de goedkope uitdagers, de fascisten. Ze dagen ...