Als de natuur verdwijnt zal ze voortbestaan in de taal. Het is daarom maar de vraag of de taal een natuurverschijnsel is. Was de natuur lange tijd de realiteit waarbinnen we leefden en stierven, dan wordt nu de taal dat. Natuur leeft dan ook nog wel, maar haar wordt het leven geschonken en genomen door de taal.
We verlaten het dorpje Zarrentin aan de noordkant. Je kunt dan een mooie Rundweg wandelen om de Kirchensee, die in verbinding staat met de grotere Schaalsee. Wat is dit gebied toch mooi rustig! We rijden in onze huurauto hiernaartoe en komen bijna geen mens tegen!
Een houten voetgangersbrug is het begin van een strook tussen beide meertjes. Als je op de brug naar beneden kijkt, krioelt het daar van de visjes in het kraakheldere water. Even daarvoor vertelde een informatiekei ons dat de strook in 1911 was aangelegd door een apotheker. Er woonden daar mensen.
Even verderop zien we restanten van trapjes en fundamenten in het moeras langs de strook. Op de beschrijving lezen we dat de bewoners in de DDR-tijd werden verplaatst naar gebied dat ver van de Duits-Duitse grens lag.
Lezen we goed dat deze verplaatsing Aktion Ungeziefer heette? Dat zal wel een cynische, ironische aanduiding van de westerse vijand geweest zijn? Ungeziefer, dat betekent toch ongedierte? Ja, wacht eens, Kafka, die beroemde eerste zin uit Die Verwandlung... Als Gregor Samsa eines Morgens aus unruhigen Träume erwachte, fand er sich in einem ungeheueren Ungeziefer verwandelt. Even uitzoeken... Ja, Ungeziefer is ongedierte, en nee, de aanduiding werd gebruikt door DDR-functionarissen.
De verplaatsing of deportatie ging in verschillende etappes in de jaren vijftig en zestig. Later heette de actie Kornblum. Hee, dat klinkt ineens weer heel vriendelijk. Misschien dachten de politici dat dat Ungeziefer toch wel erg hard klonk.
Maar het is ook een heel vriendelijk gebied. UNESCO-Biosphärenreservat. Toch voel ik ineens een onaangenaam prikje. O ja, moeras, dus muggen. En de lucht betrekt. Gerommel, onweer! Je wordt hier ook werkelijk de hele tijd heen en weer geslingerd. Nu weer het geluid van een braamsluiper, een vogeltje dat ik niet vaak hoor.
Het is nog niet zo ver. Er is nog natuur, mooie en irritante natuur. De natuur is soms hard, Ungeziefer, en later weer vriendelijk, Kornblum. De mensen werden gedeporteerd, sorry verplaatst, maar mede daardoor is het nu een paradijs voor mens en dier.
Mijn droom blijkt dus een angstdroom, het is fijn toeven hier. Als ik ga slapen voel ik jeuk aan mijn voet. Ik trek met mijn nagels een lief teekje uit mijn vel. Hij beweegt nog even voordat ik hem vermorzel. Lekker slapen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten