Vroeger zat ik midden in het geluk.
Krakende platen.
Tikkende naalden.
Op mijn sofa brei ik nog voort op dat geluk.
Ik bouw me vast in mijn verhaal, mijn labyrint, mijn cocon.
Nodig is een slimme combi tussen Daedalos, Ariadne, Penelope.
Welke lichtzinnigheid brengt me van de grond?
Welke draad grijp ik om buiten te komen?
Hoe ontrafel ik onopvallend mijn feestkleed?
donderdag 12 juli 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
De essentie van het wielrennen - Een stap verder met Wilfried de Jong
Journalisten hebben iets heel goed begrepen als ze schrijven over wielrennen. Tien jaar geleden heb ik er zelf ook een paar weken over naged...

-
Avant-gardeliteratuur moeten we steeds opnieuw de kans geven. Dat valt soms niet mee. De schrijvers zoeken de grenzen van het experiment op....
-
Beste Coen, Meestal word ik getroffen door de gesprekken aan de ronde tafel naast de mijne, terwijl ik altijd aan de andere tafel ga zitten....
-
Jij en ik, we moeten even met elkaar praten. Er is het nodige gebeurd, we zijn weg van Facebook, en hier en daar hebben we Whatsapp ingewiss...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten