Aan Mulisch vroegen ze ooit waarom hij toch zo onbegrijpelijk schreef. Hij antwoordde dat hij de wereld onbegrijpelijk vond, en die onbegrijpelijkheid wilde hij weerspiegelen.
Weerspiegeling is een helder gebeuren. Mensen hebben Mulisch uitstekend begrepen wanneer ze zijn boeken onbegrijpelijk vinden. Maar als je het uitstekend hebt begrepen, kan het zo onbegrijpelijk nog niet zijn.
Er komt dus altijd meer over dan je denkt, van het onbegrijpelijke.
Vooral voor iemand die zich wil verschansen in het onbegrijpelijke is dat een tegenvaller.
Het is dus zaak om die tegenvaller te slikken. Doe je dat niet, dan wordt de spiegel je verschansing.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Maarten Omfalos
Maarten van Rossum is voor mij heel belangrijk. Ik luister zijn podcasts 's nachts, en een paar weken geleden volgde ik nog De slimste m...

-
Avant-gardeliteratuur moeten we steeds opnieuw de kans geven. Dat valt soms niet mee. De schrijvers zoeken de grenzen van het experiment op....
-
Beste Coen, Meestal word ik getroffen door de gesprekken aan de ronde tafel naast de mijne, terwijl ik altijd aan de andere tafel ga zitten....
-
Jij en ik, we moeten even met elkaar praten. Er is het nodige gebeurd, we zijn weg van Facebook, en hier en daar hebben we Whatsapp ingewiss...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten