Mensen zijn dol op directe aanwijzingen. En als er geen directe aanwijzingen in een tekst zitten, dan maar liever een leuk spelletje. Geen spel met aanwijzingen, aanwijzingen die in de lucht blijven hangen of je in de modder laten wegzakken.
Olaf Tempelman wees vanochtend op de boeken waarin we worden gemaand om rustiger te leven. Stil de tijd van Joke Hermsen vat hij als directe aanwijzing op. En ja, dat soort aanwijzingen las Tempelman al bij de oude Seneca. Rustiger leven betekent meer controle, en een betere oefening in sterven.
Zo lijkt het of de filosofie achter de aanwijzingen niet meer is dan een manier om bij het doel te komen. Heb je het doel bereikt, dan kun je die manier achterwege laten.
Filosofie zou in dat geval kunnen betekenen: vanuit het doel weer teruggaan naar de manier waarop het wordt nagestreefd en naar de problemen waarvoor een oplossing werd gezocht. Doe je dat niet, dan zul je te maken krijgen met ongewenste bijverschijnselen. Zoals de opgave om alles met elkaar in verband te brengen en jezelf dwingen om dat alles te accepteren.
De directe aanwijzing, aantrekkelijk vanwege zijn slankheid, heeft je alsnog geplakt aan de hele wereld en de beeldenmodder.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Beloofd en verteld - Overdenking op Prinsjesdag
Een prominent kenmerk van de (extreem-)rechtse wind is de samenzwering. Ze zijn altijd met zijn drieën en zweren samen tegen ook weer drieën...
-
Beste Coen, Meestal word ik getroffen door de gesprekken aan de ronde tafel naast de mijne, terwijl ik altijd aan de andere tafel ga zitten....
-
Zei ik luciditeit, in de vorige blogs van deze serie? Daar moet ik toch nog eens ernstig over nadenken. Luciditeit heeft iets met licht te m...
-
Het was me weer een sprint vandaag. Van Kwiatkowski verwacht je kracht gepaard aan slimheid en ervaring. Maar hij ging in het groepje met tw...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten