Het lijkt erop dat we alleen van gevolgen kunnen spreken wanneer we aannemen dat er oorzaken zijn. Wanneer je al begint te praten over oorzaken van oorzaken, dan wordt het schimmig.
En schimmig, jongens, dat moeten we niet hebben! Oorzaken worden dan evenzeer gevolgen, zij het van andere oorzaken.
Dikke mensen hebben een ander hormoonpatroon. Ze zitten nooit echt vol, maar blijven een zeurend gevoel houden. Aha, zo zit dat. Daarom zijn ze zo dik.
Hoe komen die hormonen daar in die mensen? Stop!! Rare filosoof! We hebben een een-op-eenrelatie, we zijn op zoek naar inzicht.
Een ziekig persoon, zeg een filosoof, ziet hier zijn kans schoon om niet alleen naar oorzaken van oorzaken te vragen, en oorzaken als gevolgen te zien. Hij ziet ook nog oorzaken van ons verlangen om die een-op-eenrelaties te zien. Hij denkt dan misschien dat hij een stuk verder is met de ontmaskering van zowat alles. Maar in werkelijkheid is hij net zo goed dat geloof in oorzaken aan het bevestigen. Hij verkoopt dat als de wetenschappelijkheid van de filosofie.
Je kunt diverse kanten op als je die wetenschap wil afschermen van die weirdo's. Je kunt de pragmatiek in. Je kunt je humor koesteren. Je kunt ook de communicatie voorop stellen. Noem maar op!
Opmérkelijk....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Beloofd en verteld - Overdenking op Prinsjesdag
Een prominent kenmerk van de (extreem-)rechtse wind is de samenzwering. Ze zijn altijd met zijn drieën en zweren samen tegen ook weer drieën...
-
Beste Coen, Meestal word ik getroffen door de gesprekken aan de ronde tafel naast de mijne, terwijl ik altijd aan de andere tafel ga zitten....
-
Zei ik luciditeit, in de vorige blogs van deze serie? Daar moet ik toch nog eens ernstig over nadenken. Luciditeit heeft iets met licht te m...
-
Het was me weer een sprint vandaag. Van Kwiatkowski verwacht je kracht gepaard aan slimheid en ervaring. Maar hij ging in het groepje met tw...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten