Leve de arrogantie!

Live uitzendingen beloven heel wat, maar in elk geval dat je bij iets bent dat goed of fout kan gaan. Maar echt fout gaat het nooit, anders hadden ze het wel niet live uitgezonden. Of ze laten er vijf minuten tussen, zodat ze alsnog kunnen ingrijpen.

Interessant in dit verband zijn voetbalwedstrijden van de Champions League. Die zijn live, en je riskeert een wedstrijd te zien met alle spelers achter de bal, waar dus niks gebeurt. Dat is natuurlijk wel arrogant, want ze laten opzichtig zien dat ze lak hebben aan de toeschouwer, aan jou.

Deze arrogantie is dan weer wel te prijzen. Ze leidt naar de doodsheid van het risicoloze spel dat ons niet kan bekoren, maar dat we ook niet kunnen uitzetten.

We wachten op het momentum, we wachten op het moment. Gaat de bal over de lijn, dan is het onze bal.