Ooit zat de wereld in de woorden.
Je kon vooruit met naamvallen.
Later kwamen er woordjes bij,
helder betekende extra helder.
De naamvallen konden verdwijnen.
Huub Stevens is perfect verstaanbaar.
Er zijn nu verhalen denkbaar over wel of geen naamvallen.
Ken uw plaats in de zin, is een zo'n verhaal.
Een ander (denk aan Rusland) is de burcht die binnen zo gezellig maakt.
Er is ook een verhaal van geen verhaal meer te vertellen.
Naamvallen zijn onnodig, de woordjes blijven.
Het is wat er is, het is wat.
vrijdag 5 oktober 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
De essentie van het wielrennen - Een stap verder met Wilfried de Jong
Journalisten hebben iets heel goed begrepen als ze schrijven over wielrennen. Tien jaar geleden heb ik er zelf ook een paar weken over naged...

-
Avant-gardeliteratuur moeten we steeds opnieuw de kans geven. Dat valt soms niet mee. De schrijvers zoeken de grenzen van het experiment op....
-
Jij en ik, we moeten even met elkaar praten. Er is het nodige gebeurd, we zijn weg van Facebook, en hier en daar hebben we Whatsapp ingewiss...
-
Een prominent kenmerk van de (extreem-)rechtse wind is de samenzwering. Ze zijn altijd met zijn drieën en zweren samen tegen ook weer drieën...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten