We weten niet meer wat we met Europa aanmoeten omdat België twee passen voor en twee passen achter ligt. Willen we mee met Bart de Wever, dan gaan we naar Europa omdat we voorbij de bestaande natiestaat willen. Willen we mee met Guy Verhofstadt, dan gaan we naar Europa omdat we voorbij de bestaande natiestaat willen.
Het is kortom niet makkelijk omdat we zo tevreden zijn met onszelf!
Die enorme tevredenheid van onszelf met onszelf zal een keer ophouden. Waarschijnlijk gebeurt dat wanneer we diverse patstellingen hebben meegemaakt in onze gezelschapsspelen. Het kan zijn dat we ons ineens gaan vervelen. Of er gebeurt iets met de handel.
Het wordt nog verdomd interessant. We gaan Europa in omdat we op onszelf uitgekeken raken. Maar waar spitst het zich toe? De sport? Het geld?
zaterdag 20 oktober 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
De essentie van het wielrennen - Een stap verder met Wilfried de Jong
Journalisten hebben iets heel goed begrepen als ze schrijven over wielrennen. Tien jaar geleden heb ik er zelf ook een paar weken over naged...

-
Avant-gardeliteratuur moeten we steeds opnieuw de kans geven. Dat valt soms niet mee. De schrijvers zoeken de grenzen van het experiment op....
-
Jij en ik, we moeten even met elkaar praten. Er is het nodige gebeurd, we zijn weg van Facebook, en hier en daar hebben we Whatsapp ingewiss...
-
Een prominent kenmerk van de (extreem-)rechtse wind is de samenzwering. Ze zijn altijd met zijn drieën en zweren samen tegen ook weer drieën...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten