Ik denk in het bijzonder aan het -onder van bijzonder, of het -zonder.
Bijvoorbeeld (denk hier ook aan het bij- van bijvoorbeeld) onderwijs, waarmee je alle kanten op kunt, onder- en - wijs, maar zeker ook on- waardoor je bijna in het rijk der derwisjen zit, met de nadruk op der-.
Onderwijs dus. Hoe kom je dichter bij dat fenomeen zonder in de val te trappen waarin alle bloggers en columnisten al trappen, dat wil zeggen de idee dat je bij onderwijs ideeën moet loslaten op het onderwijs? (Denk hierbij aan het los- van loslaten of aan het -laten van loslaten, maar zeker ook aan het op van loslaten op...)
Heeft er ooit iemand een stukje geschreven over onderwijs zonder er iets aan te willen bijdragen, hervormen, omkeren, tegenspelen, ontsporen, bevestigen, liken en likken? (Denk hierbij aan het un- van liken...)
Ik moest hierbij meteen denken aan het bedenkelijke niveau, maar ook aan de bedenkelijkheid van het niveau, van het onderwijsniveau, bijvoorbeeld als iemand het gevoel heeft dat je onderwijs te veel of te weinig niveau heeft, waarbij niveau nadrukkelijk zou rijmen op Havo ware het niet dat Havo qua klemtoon verschilt van niveau waardoor je zit opgezadeld met onvergelijkbare grootheden, zoals overigens op elke Havo of Haveau....)
Met de ene hand wordt genomen wat met de andere hand wordt gegeven.
Dat heet met een deftig woord: doorgeven, traditie, nullijn.
Opdracht: check even of ik niet per ongelijk toch iets heb beweerd, hetgeen me van harte spijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten