De koning luistert met zijn vrouw en met zijn moeder naar de David Kweksilber Big Band. Hij is zo nu en dan vol in beeld, en met hem zijn vrouw en zijn moeder. Ze kijken naar het gebeuren. Ze zijn flink ontroerd door wat zich daar afspeelt. Maar ze zijn ook weer niet zo ontroerd dat ze niet af en toe de andere kant op kijken. Ze zijn net gewone mensen. Ze kijken bovenmenselijk naar het vertoonde maar ook weer menselijk. De dochter van de koning had ook al zo gekeken naar het vertoonde, eerder op de dag. Ze swingde mee met muziek maar hield tegelijk haar gezicht in balans tussen vreugde en waardigheid. Een natuurtalent, bewust van haar bestemming. Het orkest speelt voor de koninklijke familie. Het is te zien dat het extra zijn best doet. Anders zien we het orkest nooit op televisie, maar nu het wel op televisie is moet het zijn kans grijpen en extra zijn best doen. En dat is te zien ook. Guus Janssen knikt af en toe met zijn hoofd van pure vreugde, of omdat hij het orkest daarmee aanwijzingen geeft. Zijn glimlach verraadt pure speelvreugde. De belichting is schemeroranje. Het is feest, het is zijn feestje, van de koning. Hij is in zijn rol gegroeid. Kijk eens hoe serieus hij kijkt. De koningin naast hem glimlacht. Prinses Beatrix is gepokt en gemazeld in dit soort dingen. Maar tegelijk weet iedereen hoezeer ze hiervan geniet, van dit soort dingen. Iedereen onderschat haar kennis. Maar die heeft ze dus wel degelijk. Het is heerlijk om de koning en koningin te ontmoeten en met hen te spreken. Dat overkwam gisteren iemand, de voetbaltrainer. Hij mocht eigenlijk niet vertellen hoe heerlijk het koningspaar is, leuke mensen. Natuurlijk, het is ook heerlijk om op te treden voor de televisie, voor het hele land, zegt de dirigent van de David Kweksilber Band. Die kans krijg je niet altijd. Wat een disbalans, tussen de eenmaligheid van dit optreden en het vaker bezoeken van dit soort evenementen door het koningspaar. Maar ze laten zich niet kennen. Aan hun gezichten is niet te zien hoe algemeen dit evenement voor hen is, hoezeer het tot hun werk behoort. Het is eenmalig, het is uniek. En wij zijn getuige hiervan, van deze koning met zijn verjaardag. Het is ook een beetje onze verjaardag, een dag voor ons allemaal.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dit is geen provocatie
Filosofen zijn er om ons uit te dagen. Het resultaat is wel vaak dat ze aan de kant staan van de goedkope uitdagers, de fascisten. Ze dagen ...
-
Wat te doen met onze directies? Ik heb er in mijn korte onderwijsloopbaan niet erg goede ervaringen mee. Bij de eerste verzuchtte ik dat ik ...
-
Het voelt nu raar als ik iets lees over Rusland. Moet ik over Rusland nadenken omdat ik daar in het verleden over heb gelezen en geschreven?...
-
Jij bent de baas! zegt een collega weleens tegen mij als er iets misgaat. Het is inderdaad wel van belang in onze cultuur dat je een beetje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten