Gêne

Dit soort stukjes komt voort uit gêne. Het is geen fijn gevoel om niets bij te dragen aan het grote corpus van geschreven gedachten.

De stukjes roepen ook gêne op. Hoezo dit? Hoezo dat? Leg uit.
De uitleg raakt verstrikt in het geleg.

De gêne draagt de overgang van de leegte naar de ontvouwing.
Een uitweg is de overdracht van het geleg naar een nevenruimte.

Het staat er. Ook als je het niet leest.
Het begrijpen verliest zijn reddende functie.

Uitleg van stukjes over Europa

Europa nam ik op in een soort blog dat onderdeel vormde van de websitepagina Cyclopenbouw (http://www.wix.com/amsimons/antonsimons/anton-simons#!26-europa). Het was een onbegrijpelijk stuk tekst.

Toch was de aanleiding niet zo onbegrijpelijk. Ik las ergens iets over de Europese gedachte en waarom we ermee blijven doorgaan. Nou, dat is dat het werken aan Europa een aantal bijproducten oplevert, zoals minder kosten kwijtzijn met grenscontrole en efficiënter milieubeheer. Die zucht naar efficiëntie blijft nog wel even doorgaan en daarmee ook het werken aan Europa.

Schaffen we het af, kortom, dan pakken we de draad later weer op. Of we gaan op sommige gebieden weer terug (bijvoorbeeld de euro) en andere weer verder (bijvoorbeeld samenwerking van politie).

Kijk, deze gedachte is best te bevatten.

Moeilijker is het stukje Eurincest, dat ik er destijds op liet volgen. Wat hebben we nu aan het bijproduct songfestival en wat heeft dat met incest te maken? Nou, misschien moet je het songfestival niet zien als een efficiënt bijproduct, maar als een merkwaardig symbool van de verdeeldheid van Europa. Maar ook dat verdeelde Europa, bijvoorbeeld Oost versus West, of Noord versus Zuid, blijft nog iets dat we niet makkelijk accepteren als zodanig. Ook daar wentelen we ons graag rond in de Europese gedachte.

Vergelijk dat met incest en de alomtegenwoordige seks. Er zijn gebieden waar onze binding geacht wordt geen seksuele vorm aan te nemen, zoals de band broer-zus of kind-ouder. Toch zie je ook daar nog weer sporen van seksualiteit die door bijvoorbeeld een Freud goed zijn onderkend (nog afgezien van zijn uitwerking).

Het kan haast niet anders of de Europese broederschapsgedachte bevat nog sporen van efficiëntie en seksualiteit. Laat je fantasie maar op hol slaan en dan kom je altijd ergens uit.

En zoals ooit de muren van Mycene werden gebouwd om de vijand buiten te houden, en de waterput te beschermen, zo hebben we dingen als de Europese gedachte nodig om contact met de wereld te onderhouden. Als bouwsteen dus.

Vragen? Stel ze gerust. Zet ze hieronder of stuur ze naar amsimons@xs4all.nl.

Een voorstel

Iemand doet bij een vergadering een voorstel. Dan komt de vraag wie het gaat uitwerken. Natuurlijk de indiener van het voorstel.
Dat heeft verschillende voordelen. De anderen lopen geen risico en hoeven zelf niets te doen. Hun goedkeuring van het voorstel gaat onder voorbehoud. Als de uitvoering misgaat, heeft alleen de indiener van het voorstel iets uit te leggen.

Toch heeft ook de indiener voordeel. Hij heeft een redelijke kans dat er iets gebeurt wat hij wil, met passieve of zelfs actieve steun van anderen.
Bovendien kan hij met zijn voorstel alvast de draagkracht onder de deelnemers peilen.
En ten slotte kan hij aan gezag winnen wanneer de uitvoering goed uitpakt.

Dit verklaart waarom er nog steeds mensen zijn die voorstellen doen bij vergaderingen.

Een ei, dat ei

Dat ei lijkt op drie woorden, meer niet.
Die drie woorden wil ik horen.
Leg die drie als een.

Uitleg

Met mijn blog over plastic (http://oefeningeninwatikzoalmeemaak.blogspot.com/2012/05/vis-plastica.html) bedoelde ik het volgende.
Je hebt de befaamde plasticarchipelago in de Pacific.
En je hebt het verhaal over de heerser Polykrates.
In beide gevallen gaat het over het weggooien van iets waardevols dat terugkomt.
Natuurlijk is er ook een verschil.
De ring werd weggegooid omdat Polykrates te gelukkig was. Hij riskeerde dat de goden jaloers op hem werden en hem zouden straffen.
Plastic gooien we niet weg omdat we te gelukkig zijn of omdat we risico lopen. We gooien het gewoon weg.

De uitdaging bestaat er nu in om vanuit dit verschil beide gegevens opnieuw te doordenken.

De plasticeilanden intriduceren het menselijk element in de zee, en via de zee bij onszelf. Het is vanaf nu niet meer mogelijk om te doen alsof we de natuur kunnen redden zonder vermenging met het kunstmatige. Vanaf nu is de natuur kunstmatig. Vanaf nu is het kunstmatige even onvermijdelijk als de natuur.

De ring symboliseert het volmaakte dat ons in de weg zit juist doordat het volmaakt is. We moeten het weggooien, ook al is precies deze onderneming weer zo volmaakt dat die ons in de weg zit.

Dan is er nog een verteller. Die ontvouwt zijn verhaal en sluit het af. De uitlegger vouwt het verder open, daarmee zondigend tegen de respectabele afsluiting.

Ook zondigt de uitlegger tegen het verzoek om uitleg. De vrager wil slechts erkenning voor zijn verzuchting, geen uitleg.