Als je dan 's avonds uren voor die teevee hangt, denk je soms: waarom heb ik niet gemediteerd? En waarom kan ik niet lekker niksen, want er is niks op de teevee?
Maar dat is toch een rare kronkel.
Als er niks op de teevee is, dan heb ik misschien toch wel zitten niksen.
En als de kern van de meditatie erin bestaat dat ik me niet hecht aan alles wat aan me voorbijtrekt, dan heb ik misschien wel zitten mediteren.
Toch zegt mijn gevoel dat het niet zo is. Maar dat gevoel kan ook gewoon gewoonte zijn.
Daarom leg ik het maar aan jullie voor. Omdat ik het ook niet weet, verstrooid als ik ben.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
De essentie van het wielrennen - Een stap verder met Wilfried de Jong
Journalisten hebben iets heel goed begrepen als ze schrijven over wielrennen. Tien jaar geleden heb ik er zelf ook een paar weken over naged...
-
Avant-gardeliteratuur moeten we steeds opnieuw de kans geven. Dat valt soms niet mee. De schrijvers zoeken de grenzen van het experiment op....
-
Beste Coen, Meestal word ik getroffen door de gesprekken aan de ronde tafel naast de mijne, terwijl ik altijd aan de andere tafel ga zitten....
-
Jij en ik, we moeten even met elkaar praten. Er is het nodige gebeurd, we zijn weg van Facebook, en hier en daar hebben we Whatsapp ingewiss...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten