Een weekend achter de rug waarin diverse vrouwen het woord nemen. Ze zijn bezorgd over de jongens in het onderwijs, nee pardon, over onze houding jegens die jongens, ze reizen unembedded door Afghanistan, ze nemen onze religieuze taken waar en bereiden de volgende historische fasen voor.
Gaan jongens nog meedoen? Alleen wanneer ze zich aanpassen, of lekker verdergaan met hun speledingetjes.
'Ik moet steeds denken aan die man met die worst!'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Beloofd en verteld - Overdenking op Prinsjesdag
Een prominent kenmerk van de (extreem-)rechtse wind is de samenzwering. Ze zijn altijd met zijn drieën en zweren samen tegen ook weer drieën...
-
Beste Coen, Meestal word ik getroffen door de gesprekken aan de ronde tafel naast de mijne, terwijl ik altijd aan de andere tafel ga zitten....
-
Zei ik luciditeit, in de vorige blogs van deze serie? Daar moet ik toch nog eens ernstig over nadenken. Luciditeit heeft iets met licht te m...
-
Het was me weer een sprint vandaag. Van Kwiatkowski verwacht je kracht gepaard aan slimheid en ervaring. Maar hij ging in het groepje met tw...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten