Leo, zeg maar we

Nee, geen prijzing. Het is een opdracht die bij ons wordt neergelegd.
Het is iets dat iets betekent voor ons. Dus we.
Het is niet het nadrukkelijke of majesteitelijke wij.
Zeg maar we.

I.
Leo zegt we in Gereed, Kundig & van Zins.
Eerst is het nog wij,
wij zonopzononderlingen,
daarna zeg maar we.

Even enkele vormen van het we. Het is een feest der herkenning.

Eerst de herkenning van de opvorderende sleur.

'We kennen het refrein
van de verjaardagskalender vol verwijten,
het getrek aan een te duwen deur.'

Dan de gedeelde poging tot uitbraak.
'Dit jaar gaan we de tijd verbeteren.
De dag kan niet kapot.'

Blijven we wel bij de les? Een aantal welgemeende
adviezen moet ons daarbij helpen.
'We walsen de wijn in het glas
bij de steel.'

Het gaat echter niet, het gaat niet.
Maar dat kun je toch wel delen?
Nee, dat kunnen we van geen kanten:
'We bestellen zwart. Met lepel.
Om ons te uiten.'

Dan is er toch zoiets als het verlossende we.
Een we dat niet zo bedoeld was maar wel aankwam.
Het je valt weg, wordt een we.
Je valt we.

II.
Er was een we met Leo.
Hij was een ik met grote
vertrouwelijkheid en
aantrekkingskracht.
Ik deed graag mee, bijvoorbeeld
met de optocht, de film en
de performance in wit met vogeltjes.

Er was een je en jij.
Jij doe dit doe dat
Jij waarom dat.
Ik werd langzaam een je
en altijd bijna dat jij.

Er was ook wel degelijk een we
dat rondliep tussen de boeken.
Als ik in Londen Neruda's Selected Poems kocht
en jij Rimbaud
lazen we heel even Spaans en Frans
en werden Engels en Duits onze geheime taal.
'The street
drowns in tomatoes:
noon,
summer,
light
breaks
in two
tomato halves,
and the streets
run
with juice.'


Later ging ik je opeten en uitspreken, het werd weer
Nederlands:
'Ik ben niet meer honger, ik ben het maal.
In het bloedvat waakt de naald.
.... drukt
deernis haar duimen in een perzik, breekt
en splijt en zoet mijn dove tong met een deel.'

 Dat zijn de momenten.


Verder houdt Leo zijn brief aan lief op zak.

III.
Leo wordt mijn jij.
Hij ligt precies zo dwars
als ik het graag wil hebben.
Zeur ik hard
dan krijg ik het hard.

IV.

Ik word jouw hij.

Mensen, zegt hij

als hij me tagt,

'Aan het struinen door de grote hoeveelheid blogs van vriend, wijsgeer, vierseizoenengast, liefhebber, zoeker, multiblogger Anton Simons.'

Leo noemt me vriend. Dat heeft heel wat te betekenen op Facebook

Hij noemt me wijsgeer. Die is dus goed van de wereld.

Vierseizoenengast. Die zien we dus regelmatig in het echt, met vier gezichten en licht zwerverig.

Liefhebber. Hij weigert de professionalisering én hij weigert de weigering. Zoiets ertussenin, amateur.

Zoeker. Wie iets vindt heeft niet goed gezocht, hij kijkt wel uit om iets te vinden!

Multiblogger. Veelschrijver, spelen met bloggen, stapeltje hier stapeltje daar.

V.

Jij wordt mijn hij.

Mensen, Leo Hermens

gooit de grootste zaken

en de verhevenste toon

samen met de dingetjes

om je heen.

Neem zijn lieve boekje in huis

en je wordt een je

van de hele kosmos en verder:

'verzamel mijn geheel'.

En zie, je buigt.