Ovidius en Stendhal hebben die communicatie in het teken gesteld van de verboden verliefdheid. Het verbod komt niet alleen van buitenaf, ook de verliefden zelf moeten uit bescherming van zichzelf en de ander de schijn ophouden, een geestelijk harnas aanleggen. De muur is alom, evenals de gaten die er per ongeluk in zitten of erin zijn geboord.
Zou ook deze communicatie en misschien wel alle communicatie in het teken kunnen staan van de verboden verliefdheid? Soms fantaseer ik daarover. De lezer houdt zijn harnas aan, maar ik heb daar alle begrip voor. Ook mijn boodschappen zijn eigenlijk zo'n harnas. Het moet mezelf en jou beschermen tegen een relatie die ons allebei in een afgrond zou storten.
Af en toe komt er een opmerking terug, of een statistiekje dat me zegt hoe vaak deze bladzijde is bekeken. Ik word gewaarschuwd voor een foto die me te kwetsbaar maakt, hoewel waarschuwing een overdreven woord is. Een en ander gebeurt onder het mom van vriendelijke ironie.
De werkelijke gevaren zijn niet de opsluiting en de dood. De tragedies zeggen niets anders dan dat deze de liefde voltooien. Nee, het werkelijke gevaar is de communicatie. De transparante communicatie, de communicatie die zo transparant is dat onze relatie, die tussen jou en mij, wegzinkt in een oneindigheid van mogelijkheden en boodschappen. Zo kwellen we ons wat af.
Maar wees gerust, het harnas werkt vooralsnog. We hebben niet transparant gecommuniceerd, de muur staat. Communicatie is vanaf nu wat het altijd al was, het heeft te maken met moenia, verdedigingsmuren. Communiceren wil zeggen: het delen van deze versterking, het meedelen in een gedeelde ruimte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten