Er is iets niet-metamorfoseachtigs aan de metamorfosen van Ovidius. Meestal veranderen zijn personages in een steen of een plant. Daarna bewegen ze dus niet meer. Het zijn dus 'ultieme metamorfosen', zegt mijn dochter vlak voor haar laatste examen, dat gaat over de 'fatale verlangens' in de Metamorfosen van Ovidius. Ze voelt tintelingen in haar buik, niet voor dit examen, maar voor de tijd erna, wanneer ze wordt bevrijd uit het steenachtige bestaan op school ("een rots in de branding", zo typeerde ooit haar leraar Latijn haar rust in de drukke klas) .
Mijn blogs heeft ze gemetamorfiseerd in een 'Afdruk' die ik voor mijn verjaardag kreeg. Daar liggen ze dan, die Blogs. Een monument!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Beloofd en verteld - Overdenking op Prinsjesdag
Een prominent kenmerk van de (extreem-)rechtse wind is de samenzwering. Ze zijn altijd met zijn drieën en zweren samen tegen ook weer drieën...
-
Beste Coen, Meestal word ik getroffen door de gesprekken aan de ronde tafel naast de mijne, terwijl ik altijd aan de andere tafel ga zitten....
-
Zei ik luciditeit, in de vorige blogs van deze serie? Daar moet ik toch nog eens ernstig over nadenken. Luciditeit heeft iets met licht te m...
-
Het was me weer een sprint vandaag. Van Kwiatkowski verwacht je kracht gepaard aan slimheid en ervaring. Maar hij ging in het groepje met tw...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten