Lees die man dan niet! Hoor ik u roepen. Laat hem niet als een 25-jarige steen op je maag liggen en wees zelf die steen.
Maar blijkbaar is er iets in mij dat steeds weer denkt dat de Volkskrant mijn vriend is, en dan kunnen de vrienden van mijn vrienden toch niet echt en voor altijd mijn vijanden zijn.
Maar Hans, maak het ons dan niet zo moeilijk met je ijdelheid en domheid! Probeer gewoon eens een van je twee slechte eigenschappen zonder er meteen de andere bij te halen!
Aan de andere kant, het zij gezegd, Hans kan behoorlijk goed stapelen, vooral domheden. Hij zegt ons dat we Sloterdijk niet zonder hulp kunnen lezen. Goed, daar heeft hij natuurlijk recht op, op zijn kans om zich meteen als onze helper op te stellen.
Waarin bestaat nu zijn hulp? Hij vertelt ons dat Sloterdijk een bange jongen is. Hij durft niets constructiefs meer te zeggen omdat critici zoals Hans zelf hem ervan langs hebben gegeven. Zou het?
Verder kijkt Hans naar de opa's en oma's in zijn bejaarde vriendenkring en trekt een tamelijk sterke conclusie: "De realiteit is sterker, en gelukkig minder verschrikkelijk, dan de filosofische theorie."
Zouden we het boek van Sloterdijk omdopen in 'De verschrikkelijke grootouders van onze tijd', dan zouden we daar Hans Achterhuis een plezier mee doen, vast wel. Zijn filosofische theorie kan niet verschrikkelijk zijn wanneer je de realiteit maar aanpast aan zijn vergissingen.
Ik kijk even naar mijn blog over Sloterdijk en zie overigens wel dat ik evenmin als Achterhuis geloof in de onvriendelijkheid van de vaders. Maar lees je Sloterdijk, dan wijst hij die aan in een specifiek punt, het missionaire karakter van de opvoeding. Zou die gericht zijn tegen de kinderen zoals missionarissen in onze beeldvorming tegen de vreemde volkeren preekten, dan doemt in de verte het gevaar van Saturnus op, de vader die de toekomst tegenhoudt door zijn kinderen op te eten.
Bestaat zoiets werkelijk in de realiteit? Volgens Achterhuis niet. Maar wij weten beter. We weten dat Achterhuis onder het mom van hulp en vriendelijke opa ons eigenlijk wil opeten om er zelf groter van te worden. De realiteit is helaas erger dan zijn filosofische theorie ons wil laten geloven.
Vergelijk hem (was hij niet ooit priesterstudent?) met een missionaris die zegt: mijn christendom is liefde. Mijn God houdt zozeer van iedereen dat hij zijn eniggeboren zoon heeft gezonden, prijsgegeven aan de dood en weer tot zich genomen.
Hans Achterhuis, mag ik je hulp voortaan afwijzen en op eigen kracht de filosofen lezen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten