Ik moet denken aan Carel van Schaik bij Wim Brands, in een van zijn laatste uitzendingen, waarbij me duidelijk werd dat de Bijbel product is van landbouwcultuur maar herinneringen bevat aan de cultuur van jagers en verzamelaars.
En dat terwijl ik kijk naar Nieuwsuur waar wordt gemeld dat PvdA-Tweede Kamerlid Keklik Yücel op sociale media wordt bedreigd omdat ze kritiek had op de reactie van Nederlandse Turken op de arrestatie van Ebru Umar.
Evenzovele herinneringen aan de jacht, de ervaring die we niet meer kennen maar wel voortdurend naspelen, in games, in ontvluchten van de wereldproblematiek in onze jacht op leuke dingetjes (lees Bauman), in de Tour de France.
Zou de bekende film van Vinterberg een verrassend licht kunnen werpen op de jacht, een ervaring die onze aandacht blijft opeisen?
Ja, die verrassing zit in het kind, het kind dat verleden en toekomst van de jacht is, althans in deze film.
Het meisje Klara kust hoofdpersoon Lucas op de mond. Dat is duidelijk het begin van alle ellende. En zijn zoon Marcus wordt tegen het einde ingewijd in de sport van zijn vader, de jacht.
Het kind, zo luidt mijn conclusie, is alfa en omega van de jacht. Dat pedofielen worden opgejaagd heeft te maken met kinderen, de kinderen die in onwetendheid, halve of gespeelde onwetendheid, of authentieke onwetendheid, aan het begin en eind staan van onze tournures in de jacht. We transformeren van jagers tot prooi, van prooi tot jagers. We onderscheiden de schutter of menen hem te onderscheiden, of eigenlijk gewoon niet, zoals aan het eind van de film.
Dat geeft rust. Je kunt altijd nog weg, je kunt er altijd nog achteraan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten