In dat stukje werd juist stelling genomen tegen het teruggrijpen. Wat voorbij is, is voorbij. Je bent in het hier en nu, en als er al kans op een kans is, dan daar.
Echter, helaas pindakaas, ons ontbreekt het inzicht om dat hier en nu te ontwarren uit de vele draden die de schikgodinnen gewoven hebben...
De openheid van de kans is de kans van de toekomst. Dat is een statement dat is neergezet door joodse denkers en waarbij namen als Bloch, Benjamin en Derrida niet onopgemerkt voorbij kunnen gaan.
Die toekomst zal vanuit het hier en nu niet kunnen worden gemerkt. Daarvoor is het nu juist toekomst. Er is de ervaring van blindheid voor nodig, of van een engel die met de rug tegen de toekomst staat, om het zicht op de toekomst niet te laten ontnemen door een zich opdringend hier en nu.
Er is een hier en nu, maar het is een ander hier en nu dat de honderd procent kans bevat. De voetballer die zijn arm machteloos door de lucht maait weet het niet. De intellectueel die hem van bovenaf uitlegt evenmin.
Het inzicht komt achteraf, via orakel Frank de Boer. Maar hij kan het niet verwoorden, anders dan als een honderdprocent (gemiste) kans.
En passant. Verpasst. Terwijl ik las werden de ballen voor mijn neus gelegd en ik heb er niets mee kunnen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten