Maar de incidenten (knijpkikkers, geweigerde autorisatie, aangevochten beslissingen van de kunstpaus) passen te goed bij De Leeuw zelf en zijn favoriete componisten.
Beschouw de incidenten als Boeddhistische vlaggen die ons herinneren aan de taak verlicht te worden. Ze wekken ons uit onze slaap. En maken daarmee duidelijk dat meditatie meer lijkt op slapeloosheid dan op slapen.
Satie wekt eerder associaties met slaap dan met slapeloosheid, zeker als hij tweemaal zo langzaam als gebruikelijk wordt gespeeld, zoals De Leeuw deed. Maar in Vexations leek hij precies daardoor de luisteraar te kwellen en uit zijn harmonieuze sluimer te wekken.
De Leeuw speelt dubbel spel. Hij wiegt je in slaap, de aimabele oude man. De incidenten lijken van buitenaf te komen. Reinbert de Leeuw, de Onverstoorbare.
Tegelijk is hij excentriek. Hij brengt je in contact met zijn vrienden met hun incidenten. Er hangt altijd iets van sensatie in de lucht. De vrienden worden vermoord in een metro of staan hem toe naar een besneeuwd park op bezoek te gaan.
Je gelooft het een vanwege het ander, het ander vanwege het een.
Dankzij De Leeuw weten we weer beter dat Ustvolskaja en Ligeti iets te maken hebben met knijpkikkers en geweigerde autorisatie.
Het mysterie is als een jongleur met fakkels, als een zuilenheilige die 's avonds de kermis bezoekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten