Draaipunt, kantelpunt in de geschiedenis der trends.
Maar trend is zelf iets dat haaks op de geschiedenis staat, eerder onverschillig.
Meedoen aan de trend is dus verzet, verzet tegen het meedoen.
Je doet niet mee aan de geschiedenis en je maakt dat kenbaar - echter zonder het kenbaar te maken - door mee te doen aan een trend.
Schrijf de geschiedenis der trends en je schrijft de geschiedenis of wat ervoor doorgaat.
Je bent lui en onverschillig en daardoor verandert er iets.
Maakt dat wat uit? Ja, voor de geschiedschrijver. Maar hem laat het koud of iemand een trend volgt, hij schrijft hun geschiedenis en draait het kantelpunt terug.
Daar staat het dan, dat teruggedraaide kantelpunt, de Grote Onverschilligheid.
Nu weten we het niet meer, zitten we nog in de geschiedenis of niet, in de trends of niet.
Willen we iets extrapoleren, dan weten we niet meer wat. Sorry Lidewey!
Die baard, die staat. Statisch, onverschillig.
Al begonnen met de Griekse filosofen, de Romeinse keizers die op hen wilden lijken, de baard.
Marcus Aurelius: kijken naar mensen mierenhopen, het laat me koud.
Daar sta ik, ik blijf staan. Hij blijft staan, die baard. Krisis of niet. So, what??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten