Zou ik dat een Ivo Niehe-oordeel mogen noemen? Nee, want bij Ivo draaide het nooit om zo'n oordeel, alle beroemde mensen waren sowieso okee, alleen al omdat ze met Ivo zelf in beeld kwamen.
Het heeft dus onmiskenbaar iets VPRO-achtigs, dat oordeel van Theo. Maar helaas zijn er geen andere mensen in dat stulpje die zijn op zijn gevoel gebaseerde oordeel kunnen uitbreiden of beperken. Bram gniffelt wat, hij begrijpt ook wel dat we inmiddels in een fase voorbij de klassieke retorica zijn beland. Het gaat niet meer om een zaak, het gaat om een mens, zoals hij gezien wordt vanuit een direct humaan gevoel, in termen van wel of niet.
Laten we dat Roussauïsme noemen, die neiging om het onmiddellijke gevoel te voorzien van een suggestie van een brede context, laten we zeggen het dorp, het land of de wereld.
Het gniffelen van Bram in zijn casual trui-met-rits, het verraadt ook een ironisch inzicht in de uitvloeisels van de sympathie van de Theo's cum suis. Het duurt zolang het duurt. Juist daarom moet je die rare declaraties indienen, juist daarom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten