Het lijkt zo simpel. Je gedrag wordt niet verklaard door je innerlijke stabiele kern, je ik, maar door omgevingsfactoren.
Het probleem van de omgeving is dat die moeilijk begrensbaar is. Uit de oneindigheid van factoren moet je ook nog eens de factoren kiezen die de oorzaak zijn van het gedrag dat je wil verklaren.
Nog een complicatie: bij het onderzoeken wordt het onderzoek zelf, met zijn procedures, factor van het gedrag. Het lettertype op het vragenformulier is van invloed op de respons.
Zo is eigenlijk niet vol te houden dat 'de' omgeving het gedrag stuurt.
Het hele probleem nature-nurture is daarmee niet terug te brengen tot een 'persoonlijke' voorkeur, want wat zegt nu helemaal dat idee van een 'persoonlijke' voorkeur. Al evenmin is het op te lossen met een beroep op de omgeving, omdat met de persoonlijkheid ook het organiserende en selecterende centrum van de omgeving wegvalt.
Nature-nurture is de tweevoudige naam voor een fascinatie, een fascinatie of angst die ons belemmert kennis te nemen van wat er gebeurt, en om daarover na te denken.
dinsdag 23 juli 2013
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dit is geen provocatie
Filosofen zijn er om ons uit te dagen. Het resultaat is wel vaak dat ze aan de kant staan van de goedkope uitdagers, de fascisten. Ze dagen ...
-
Wat te doen met onze directies? Ik heb er in mijn korte onderwijsloopbaan niet erg goede ervaringen mee. Bij de eerste verzuchtte ik dat ik ...
-
Het voelt nu raar als ik iets lees over Rusland. Moet ik over Rusland nadenken omdat ik daar in het verleden over heb gelezen en geschreven?...
-
Jij bent de baas! zegt een collega weleens tegen mij als er iets misgaat. Het is inderdaad wel van belang in onze cultuur dat je een beetje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten