Wie overblijft

Prima overwinning vandaag, van Luca Paolini in Gent-Wevelgem. Na afloop werd gesuggereerd dat hij de juiste demarrage op het juiste moment plaatste. Je kunt allerlei andere oorzaken erbij halen, ploegentactiek, ervaring (38 jaar!), pieken op het juiste moment.

Maar hoe komt het dat ik bij duursport steeds moet terugdenken aan die Duracell-reclame met die konijntjes die op drummetjes meppen? Die van Duracell blijft langer doordrummen, niet vanwege ploegentactiek maar omdat het nu eenmaal Duracell is.

Ik moet terugdenken aan het fabuleuze concert van metronomen dat door György Ligeti was georganiseerd in gemeentehuis Hilversum. Honderd metronomen, en een ervan bleef op het eind doortikken. Ja allicht.

Neem een willekeurige marathon. Strijd wordt gesuggereerd, maar wat we zien is een afvalrace, bijna altijd. En iedereen weet dat. We hebben respect voor de winnaar.

Maar mensen toch, is dat wel terecht??