We moeten het eens over sportcommentaar hebben. Sport ja, alsof dat nog niet genoeg aandacht heeft. Sport, of gewoon voetbal, de belangrijkste bijzaak van het leven. Dan is sportcommentaar dus de op een na belangrijkste bijzaak.
's Ochtends luister ik graag naar het tweegesprek tussen Astrid Kersseboom en Tom van 't Hek. Om ongeveer 7:20 uur krijg je eerst wat nieuwsberichten, gevolgd door filemededelingen, en dan de intro van Astrid. Ze heeft haar zaakjes goed voorbereid, of haar secondanten, wat ook geweldig is, want dan brengt ze het zo naturel dat je haar nog heviger wil prijzen vanwege haar inlevingsvermogen. Met die lichte spot, die je tegenwoordig bij iedereen hoort, en haar niet uniek maakt, maar wel een teken is dat ze zich niet verheven voelt boven het gros. Het effect van haar intro is hoe dan ook dat we er nu al plezier in hebben, nog voordat Tom heeft gesproken.
Goedemorgen Tom. Dan, na een of twee seconden, een ingehouden goedemorgen terug.
Een tijd geleden ging het anders, dan zweepte Astrid ons op met haar intro, waarna Tom het overnam met dubbele snelheid. Hij startte dan met een jaaaa dat hem al meteen in zijn ademnood bracht, het teken dat hij veel te vertellen had, helaas in de marge van het nieuws zat, waarvoor hij wel begrip had, maar maximaal gebruik wilde maken van zijn tijd. Ik mis het jaaaa van Tom een beetje, maar weet ook dat hij nu met zijn rustige aanloop evenzogoed bij zijn ademnood uitkomt. Het presto na de langzame inleiding zoals bij Haydn of Beethoven.
Tom overtreft Astrid meteen door zeer gedetailleerd alle wedstrijden in een paar seconden te beschrijven en vooral ook te evalueren. Terwijl wij - of ik, laat ik sukkel voor mezelf spreken - dacht dat Astrid de essentie al gezegd had. Wij (nu ga ik toch weer over op wij merk ik) hebben gisteren een of twee wedstrijden gezien, en over de rest gelezen. Maar Tom was echt overal, hij geeft een enthousiast of teleurgesteld ooggetuigenverslag met zijn evaluaties eroverheen gegoten.
Bijzonder knap, maar misschien wel weer binnen proporties als we ons realiseren dat Tom de avond ervoor de hele avond de anchorman op de radio was en met zijn kompanen inderdaad in zekere zin bij alle wedstrijden was die we hadden kunnen volgen, en in zekere zin ook werkelijk allemaal hebben gevolgd, dankzij Tom. Of nu - de ochtend erna - allemaal inhalen dankzij Tom.
Tom weegt alles af. Hij denkt sterk in enerzijds-anderzijds. Tot zover niets nieuws, het hoort bij het genre sportcommentaar, of het commentaar überhaupt. Maar nu komt het. Werkelijk briljant vind ik zijn conclusies. Hij vat nog even kernachtig samen hoe we de wedstrijd moeten beoordelen. En dan herhaalt hij zijn enerzijdsen anderzijdsen. Het viel allemaal dus mee, alles bij elkaar, maar gezien de voorbereiding had het ook veel minder gekund, ook omdat er dus veel spelers ontbraken vanwege blessures, maar het dan viel het alles bij elkaar toch mee. Goed, het had ook beter gemoeten, we zijn er nog lang niet, maar gezien die voorbereiding en de blessures viel het toch nog mee en kunnen we voorzichtig hopen dat we verderkomen.
Tom, bedankt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten